Re: [escepticos] Sursum corda!

[José Luis Calvo <jlcabuey@...>]

Hola a todos

Marcelo Huerta dixit:

> También es una lástima que la mayor parte de la gente conozca mal la 
> utopía (no digo que sea tu caso, pero podría ser), ya que el objetivo es 
> que el esperanto sea la *segunda lengua* de la humanidad, no que reemplace 
> a las lenguas nacionales (cosa ridícula de esperar, por otro lado).

[J.L.] No, el propósito del doctor Zamenhoff al crear el esperanto no era 
el de hacer las cosas más fáciles sino el que una lengua común contribuyera 
al entendimiento entre los pueblos de forma que reinara la concordia 
mundial. Por desgracia se le olvidó que los pueblos que hablan una misma 
lengua también se matan entre sí como hemos demostrado los que hablamos 
español en reiteradas  ocasiones, y por eso hablo de hermosa utopía. En 
fin, dejemos que sea el propio interesado el que declare qué pretende el 
Esperanto (extracto del discurso del Dr. Zamenhoff en el II Congreso Mundial):

Beda rinde en la lasta tempo inter la esperantistoj aperis tiaj vo oj, kiuj 
diras: "Esperanto estas nur lingvo; evitu ligi e tute private la 
Esperantismon kun ia ideo, ar alie oni pensos ke ni iuj havas tiun ideon, 
kaj ni malpla os al diversaj personoj, kiuj ne amas tiun ideon! Ho kiaj 
vortoj! El la timo, ke ni eble ne pla os al tiuj personoj, kiuj mem volas 
uzi Esperanton nur por aferoj praktikaj por ili, ni devas iuj el iri el nia 
koro tiun parton de la Esperantismo, kiu estas la plej grava, la plej 
sankta, tiun ideon, kiu estis la efa celo de la afero de Esperanto, kiu 
estis la stelo, kiu iam gvidadis iujn batalantojn por Esperanto! Ho, ne, 
ne, neniam! Kun energia protesto ni for etas tiun i postulon. Se nin, la 
unuajn batalantojn por Esperanto, oni devigos, ke ni evitu en nia agado ion 
idean, ni indigne dis iros kaj bruligos ion, kion ni skribis por Esperanto, 
ni neniigos kun doloro la laborojn kaj oferojn de nia tuta vivo, ni for 
etos malproksimen la verdan stelon, kiu sidas sur nia brusto, kaj ni 
ekkrios kun abomeno: Kun tia Esperanto, kiu devas servi ekskluzive nur al 
celoj de komerco kaj praktika utileco, ni volas havi nenion komunan! Venos 
iam la tempo, kiam Esperanto, fari inte poseda o de la tuta homaro, perdos 
sian karakteron idean; tiam i fari os jam nur lingvo, oni jam ne batalados 
por i, oni nur tirados el i profiton. Sed nun, kiam preska iuj 
esperantistoj estas ankora ne profitantoj, sed nur batalantoj, ni iuj 
konscias tre bone, ke al laborado por Esperanto instigas nin ne la penso 
pri praktika utileco, sed nur la penso pri la sankta, granda kaj grava 
ideo, kiun lingvo internacia en si enhavas. Tiu i ideo -- vi iuj sentas in 
tre bone -- estas frateco kaj justeco inter iuj popoloj. Tiu i ideo 
akompanadis Esperantismon de la unua momento de ia naski o is la nuna 
tempo. i instigis la a toron de Esperanto, kiam li estis ankora malgranda 
infano; kiam anta dudek ok jaroj rondeto de junaj diversgentaj gimnazianoj 
festis la unuan signon de vivo de la estonta Esperanto, ili kantis kanton, 
en kiu post iu strofo estis ripetataj la vortoj: malamikeco de la nacioj, 
falu, falu, jam estas tempo. Nia himno kantas pri la nova sento, kiu venis 
en la mondon, iuj verkoj, vortoj kaj agoj de la iniciatoro kaj de la nunaj 
esperantistoj iam spiras tute klare tiun saman ideon. Neniam ni ka is nian 
ideon, neniam povis esti e la plej malgranda dubo pri i, ar iu parolis pri 
i, kaj sindone laboris. Kial do ali is al ni la personoj, kiuj vidas en 
Esperanto nur lingvon? Kial ili ne timis, ke la mondo kulpigos ilin pri 
granda krimo, nome pri la deziro, helpi al iom-post-ioma unui o de la 
homaro? u ili ne vidas, ke iliaj paroloj estas kontra aj al iliaj propraj 
sentoj kaj ke ili senkonscie revas pri tio sama, pri kio ni revas, kvankam 
pro ne usta timo anta sensencaj atakantoj ili penas tion i nei?

Saludos

J.L.